Archiv:Dat ole Reetdackhuus
Dat ole Reetdackhuus
Hett man en Reetdackhuus, denn mutt man sick daröber in klaarn ween: Is dat Dack oolt und op, denn ward't wat kosten. Natürlich süht dat schöön und romantisch ut, aver en Reparatur oder nee Indecken, dat kost nu mal Geld.
Ok de Füürversicherung is ni billig. Fröher hett ok en Rull speelt, wat wi hier för Bumaterial hebbt. Op de tofroren Dieken warrt jede Menge Reet meiht. De Vörlöper vun dat Reetdack is dat Strohdack. Bi dat ole Huus in Bünzen kann man dat prima sehn, ünner't Reet kiekt Roggenstroh un Heid rut. Wi nennt se hüüt noch lebende oder weeke Däcker. Veel Lüüd wullt dat Reetdack ni missen, to Sommertiet is't schöön köhlig und in' Winter schöön warm. Wenn man sik dat Huus vun Hertha Rathjen ankiekt, kann man verstahn, dat se nee in-decken will. Jede Menge Schiet un Moos is op't Dack, ok sünd dor Löcker, un de Draht ist verrost un afftreten. Eerst kummt de Weddersiet an de Reeg und naher de Giebel na Süüd. De Dackdeckers, de hier op't Dack sitten doot, sünd vun en ole Firma ut Kellinghusen. To so en Firma Nett man Vertruun, weil se dat Dack kennt. Hebbt dat ok verschiedentlich allmal utbetert.
Fröher harr jede Kaat enige Schoof Reet op'n Böhn liggen un achter dat Hahnholt in' Dackstohl steken. Harr de Wind denn mal in't Dack tooft, denn kunn man utbetern. Man neem dat Steckbrett, steek dat in de Dackhuut, heevt an un stoppt en Bund Reet rin; Dat Lock weer dicht. Op grote Löcker packt man eenfach en Eeg, de hoolt dat Reet fast.
Bi't Indecken sünd de Meister und sien Geselln baben op't Dack, de Binnenmann is op'n Böhn und ün-nen is noch de Toplegger. De Veer arbeidt Hand in Hand. Man fangt ünnen an. Wenn de eerste Reetlaag fast is, arbeidt de beiden sik Schicht vör Schicht hoch. En Schicht is so breet as de Dacklatten ut'nanner sünd. De Meister un sien Gesell hebbt ungefähr twee Meter Arbeitsplatz. Se turnt op de lütten Dackstöhl rüm. De Dackstöhl sünd de Trittledders, de mit de groten Tinnen in de Dackhuut griepen doot. De beiden mööt op-passen, dat se nich rünnerfallt. Hett man een Schicht fardig, geiht dat Neih'n los. Mit en grote Nadel stickt man dör de Dackhuut, un de Binnenmann fädelt den Draht in de Oes.
Denn warrt trüchtrocken und fast makt. Is dat Dack vun binnen ver-kleedt, bruukt man keen Binnenmann un Stellasch mehr, denn nimmt man de Rundnadel. De Nadelführung un dat Infädeln warn vun buten makt. Aver dat wichtigste Gerät is dat Drievholt. Mit dat Löckerbrett kloppt man de Reetstoppeln so lange vör'n Mors, bit se schöön fastsitten. Man feegt un man bößt darmit, und dat Dack warrt solang kloppt, bit allens schöön eben un akraat is. Dat gifft nix Slimmeres as en scheeves Reetdack op en ool' Huus.
Dat Strohdackhuus
Dirk Puls
Mien lütte, ole Strohdackhuus, wat bust du still un warm, wiet liggt de Welt mit ehr Gebruus, nimmst du mi in dien Arm. Old bust du un en beten scheef, dien Finstern sünd man kleen, un doch hört di mien ganse Leew, di Heimathuus alleen. De ringe Köök, de lütte Stuuv, en beten Veh op Stall. An't Dack marut en witte Duuv, is so kommodig all. Sünd leewe Minschen, de dor wahn'n in lütte Strohdackhüs. Muttst mal mit to Besök hen kam'n, denn warrst du dat ja wies.