Archiv:Wat Christine Heeschen ut Böken vertellt hett
Wat Christine Heeschen ut Böken vertellt hett
Christine Heeschen lebte bis zu ihrem Tod 1991 allein auf dem Resthof ihres Vaters Heinrich Heeschen in der Böker Straße, gegenüber der Einmündung des Rüm. Viele werden ihre hohe, bis ins Alter ungebeugte Gestalt noch gut im Gedächtnis haben. Sie erzählte gern und wies dabei Fotos, von denen einige hier wiedergegeben sind. Lange Zeit ist sie bei Hein Lahann in Stellung gewesen. Ihr Vater Heinrich Heeschen war nebenbei Schuster und Musiker. Einmal zeigte sie ein Paar von ihm hergestellte Schaftstiefel, die sie aufbewahrt hatte. Es waren beeindruckende Zeugnisse solider Handwerkskunst, von feinster Arbeit und sozusagen zeitlos elegant.
De Hoff vun mien Vadder Heinrich Heeschen harr tweeundörti Tunn, fief Köh, twee Peer un twee Bo-Wagen. Mien Broder Hermann, he weer ok bi de Füürwehr, hett de Sted kreegen. Man he is in'n Krieg blee-ven. Sien Fru, ene geb. Döding, hett de Sted an Manfred Mahlke verköfft. Se is na de Lüneborger Heid wegtrocken. Mien Vadder weer ok Schoster un speel op de Klarinett un Handharmonika. Carsten Schmuck hett ok Handharmonika speelt, se kunnen fien tosamen. Max Mester weer Kapellmeister un speel Trumpet. De hett ok bi Rave in'n Kino Klaveer speelt. Dat weer bi'n Inner Bahnhoff.
Mien Modder keem ut Bünzen, ehr Vadder weer Jakob Kröger. Vun ehren Grootvadder, Klaus Kröger, is noch'n Bild dor.
Bi de School in Böken hebbt veel Sireen (Flieder) stahn. De harr twee Klassen. Mien Lehrer weer Georg Reimer. Eenmal is de dorige dör den Böhn merrn mang de Schoolbdnk fullen. He weer Soldat in'n ersten Weltkrieg. För em makten Fru Reimer, Lehrer Brandenburg ut Inn, Lehrer Hoop ut Bünzen un Lehrer Clausen ut Bargfeld School. Ok Emma Schlüter is in Böken Lehrerin wesst. Lehrer Brandenburg weer ok Organist in de Inner Kirch. An' tweeten Pingstdaag is Ringree'n (Ringreiten) wesst. De Kinner hebbt sik bi Ringföhrn un Eiersöken amüseert.
Hans Behrens ut Böken hett „Briten-broder"heeten. He weer wol 'n beeten wat wild. Krischan Wörpel haal mit'n Eselskarrn de Melk. De wörr Krischan Melkkutscher nöömt. Christine weer fakenins in Bünzen bi de Verwandtschop to Besök. Abends möök se sik jümmer'n good Deel vör
Klock twölf op'n Padd trügg — denn op de Feldscheed na Böken, an'n Weg na de Wischen (wo't nu na't Klärwark geiht) sitt ja vun Merrnnacht bet Klock een de Spinnfru mit ehr golln Spinnrad to Flaßspinnen. De ehr süht, mutt eers en wiß Deel afhaspeln, ehr kämmt he dor ni bi ehr lank. So hett se dat verteilt, awers alle wüssen, Chrisine wull ni to laat na Huus kamen. Se stünn an'n Morgen heel fröh op.