Feldblom
Zur Navigation springen
Zur Suche springen
Das Buch Feldblom ist einer von zwei plattdeutschen Gedichtbänden des in Bünzen aufgewachsenen Dichters Jürgen Friedrich Ahrens. Das Büchlein ist in Frakturschrift gedruckt, hat 132 Seiten und erschien erstmals 1874.
Rezension
Eine Rezension des Buches erschien 1875 in der Deutschen Roman Zeitung. Sobald diese vorliegt, wird sie hier veröffentlicht.
Schummerstunn
Dieses Gedicht wurde bereits 1995 in der Geschichte des Aukrugs abgedruckt:
Wi schön is doch de Schummerstunn, Wenn ünnern Abn drömt de Hunn, Un oppen Abn de Appeln brad Un all Mann rundrüm sitt un staht. Uns Vadder denn ut Brennhus keem, Un von de Wand de Piep sik nehm, Un sett in'n Lähnstohl sik un smök, Dat ganz de Döns na Petum rök. Am meisten harre wi doch Pläsier, Wenn mal de Snider bi uns weer. De seet denn inne Schoppstunn ok In'n Lähnstohl achtern Abn un rok. Wat de lütt Kerl voll Düntjens steek! De kunn vertelln de ganze Wek, He harr in' Rügg so'n lütte Knoll, Se sä'n, de weer bet baben voll. „Klassnider, nu vertell mal wat, Wi hebbt langn keen Geschichten hadd!" Un he vertell von braken Schäp, Von Ulenspegels Künst und Knep. Dat mak uns Görn unbanni Spaß, Denn in't Vertelln weer he en Bas; Un dat is seker, menni Korn Wat afspill, güngn dar ni verlorn. Doch dar kämmt Modder inne Dör Mit Licht un mit de Lamp darher Un seggt: „So, Jungns, nu stramm an't Bok, Mein Gott, wat is de Döns voll Rok!" ,Ja Modder, dat is ni umsunst, Klassnider mak hier blauen Dunst", Sä Vadder, güng na't Brennhus rut, De schöne Schummerstunn wer ut. Bald harre wi denn de Böker fat, Klassnider sett sik opp de Lad. Un trock dat Beenwark ünnert Lief Un nei denn wedder stramm un stief. De Lad stunn von de Wand ni wid, Dat Licht, dat dröp em von de Sid, Denn spel as Schatten an de Wand Sin Kopp, sin Knast, sin Arm, sin Hand. Doch rascher as de Schummerstunn De Tied, de schöne Tied verswunn, Klassnider slöppt all inne Eer Un ok de Olen sand ni mehr. Un doch de schöne Schummertied Spelt as en Drom so hell un blid, Wenn se ok gar to gau verswunn, Noch ümmer in min Schummer-stunn.
Prost Nijahr
Claus Johann Harms hat dieses Gedicht 2020 für den Neujahrsrundbrief des Museumsvereins aus der Frakturschrift transkribiert:
Prost Nijahr Fründ, dat hebbt wi hatt ! Si so, nu gifft en anner Fatt. Wi dat woll smeckt, wi dat woll klört, Wat dat woll wedder mit sik föhrt ? --- --- Dat ole Jahr is nu to Enn, Un Keener kann dat trüggwarts wenn, Denn mit denn letzten Klockenslag, Do gungn dat ut de Dör ganz sacht, Un wies’t vör ümmer Di den Rügg Un nümms röppt dat nu wedder trügg. Segg, wo is Di dorbi to Sinn ? Ni wahr? Dat gung doch rasch wer’r hin ! Vörut dacht is’t en lange Tid, Denn schint dat Enn so wid, so wid, Doch trüggdacht mal de ganze Lag, Dee ist, as weern’t man enkelt Dag. Doch is dat Oljahr eben hin, Kommt Nijahr ok al wedder rin, Ganz lisen tritt dat inne Dör, Doch hett’t en dichten Sleier vör. Dar denkt gewiß woll menni Een: „Ik möch di woll in’t Og mal sehn, so slag den Sleier mal torügg Un wis uns gau mal Din Gesich !“ Doch dat kummt stumm un still angahn Un kann den Sleier ni trüggwarts slan. „Ach ne, dat steit ni in min Macht.“ Seggt woll dat Nijahr ernst un sacht. Ik kann dat Nümms vör Ogen stelln, Un Nümms ok in Vörut vertelln, Wat Ju in’t nie‘e Jahr tostött, Wat Ju uns Hergott todacht hett. Min Herr, de sä, dat is ni gud, Wenn Ji de Tokunft weet vörut. Dat Menschenhart is lich verzagt; Lich trotzig un lich to gewagt; Dagdägli en gewisses Part, Von Lust un Freud för’t Minschenhart; dagdägli en gewisses Deel, Is’t Beste för de Minschenseel; Denn ward de Last ni lich to grot, Denn äwerstörtt sik ni de Noth.“ Dat lett sik hörn, ja so is‘t recht, Wi uns dat Nijahr eben seggt. En goden Moth, en fasten Willn, Süh, daropp wüllt wi’t eerstmal stelln, Un’n fasten Globen, dat noch Een, Bi alldem mutt na’n Rechten sehn, Un de de Sak so schön versteit, Dat Allens uten „ff“ geit. Ik glöw ok, darmit ward wi klar, Wat denn ok bringnt dat nie’e Jahr, Denn nimmt dat ok en gudes Enn, Denn löppt datt wedder rasch dahenn, Ja rascher woll, as wi nu meent Un beter, as wi dat verdeent ! --- Prost Nijahr Fründ, dat hebbt wi hatt! Si so, nu gifft en anner Fatt. Nu stöt mal alle Mann för Mann Opt Nijahr an, opt Nijahr an!“